Waarom ik gisteren uit de kleren ben gegaan...

Het schoonheidsideaal dat me tijdens mijn opvoeding werd ingelepeld was er een van slankheid en perfectie. Dijen moesten mager zijn, een buik plat, tanden netjes op een rij en een volle kont moest verstopt worden. Deze indoctrinatie heeft me als jonge vrouw zwaar belast. 

Jaren was ik bezig met op de lijn letten, sporten, wegen, meten en mezelf vergelijken. 

Zelfs toen ik na al mijn inspanningen, zeker na een bevalling, de voorgeschreven perfectie had bereikt, voelde ik me nog steeds niet goed genoeg.

Gaandeweg begon ik te voelen dat al deze overtuigingen eigenlijk niet van mij waren en bovendien, dat ze erg schadelijk waren voor mijn zelfbeeld.

Trajecten van persoonlijke ontwikkeling (met name 'School voor relaties' en 'Bodymind opleidingen') hebben me in mijn proces van zelfacceptatie en zelfliefde ondersteund.

Intussen nader ik de 50. Het tellertje op de weegschaal tikt een beetje verder door. 

Toch voel ik me beter in mijn vel dan ooit. Ik heb mijn vrouw-zijn en de ronde zachte vormen die daarbij horen omarmd. Soms tracht het oude duiveltje nog eens iets in mijn oor te fluisteren. 

Dan herinner ik mijzelf eraan dat deze stem niet van mij is en ik laat hem oprotten.

Mijn lichaam mag er helemaal zijn. Ik mag ervan genieten en ik mag het laten zien.

Dit wil ik mijn dochters en kleindochters voorleven. 

Op 8 juli word ik 49 jaar. Ik heb mezelf daarom getrakteerd op een fotoshoot waarin ik mijn vrouwelijkheid mocht vieren. Als fotografe koos ik Eva Rossie. Ik volg haar werk al een tijdje en vind het mooi en sensueel, zonder ooit vulgair te zijn.

De sessie was heel leuk om te doen. Eva stelde me meteen op mijn gemak.

Nu is het wachten op haar selectie van foto's. Ik ben heel erg benieuwd!